یکی از راه های انحلال عقد و نکاح طلاق است. در صورتی که زن و شوهر قادر به ادامه زندگی به هر دلیلی نباشند اقدام به طلاق می نمایند. در این بین اگر زوج در طول زندگی مشترک دارای فرزند یا فرزندانی باشند، قانون با توجه به شرایط و حضانت فرزند شرایطی برای دیدار والدین با فرزند در نظر خواهد گرفت . در مواقعی پیش می آید که به دلایل متعدد که بیشتر لجاجت والدین با یکدیگر می باشد والدین ماتع از دیدار فرزند با طرف مقابل می شوند که در این صورت می توان به عنوان ممانعت از ملاقات با طفل علیه طرف مقابل طرح شکایت نمود.

ملاقات با طفل بعد از طلاق

پس از جدایی زوجین حضانت فرزند با توجه به قانون و شرایط به یکی از والدین سپرده می شود و والد دیگر بر اساس صلاحدید قانون حق دارد در مدت زمان معینی طفل را ملاقات نماید. ملاقات با طفل حق قانونی والدین است که قانون در نظر گرفته و تحت هیچ شرایطی از والدین سلب نخواهد شد. زیرا بر فرض این که یکی از والدین حتی خلافکار نیز باشد باز حق ملاقات فرزند از ایشان سلب نمی شود و امکان دارد با محدودیت هایی رو به رو شود.

ماده 1174 قانون مدنی در زابط با ملاقات با طفل

بر اساس ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی، در صورتی که به علت طلاق یا به هر جهت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن‌ها در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.

حق ملاقات با فرزند بعد از طلاق

 طبق قانون حضانت فرزند در سال 1400 چه انتقال حضانت فرزند به مادر و چه به پدر بر اساس ماده 1174 قانون مدنی در این زمینه به حق ملاقات فرزند بعد از طلاق پرداخته است. مطابق این ماده اگر زن و مرد طلاق گرفته باشند یا به هر علتی در یک خانه زندگی نکنند هریک از آنها که طفل تحت حضانت آنها نباشد حق ملاقات طفل خود را دارد. زمان و مکان ملاقات را طرفین می توانند توافقی تعین نمایند و اگر طرفین در رابطه با حق ملاقات با فرزند بعد از طلاق اختلاف داشته باشند جزئیات زمان و مکان ملاقات را دادگاه بنا به شرایط و وضعیت طرفین تعیین می کند.

قانون ملاقات فرزند

طبق ماده 1174 قانون مدنی، هر یک از ابوین که طفل تحت حضانت او نیست ، حق ملاقات فرزند بعد از طلاق خود را دارد. تعیین زمان و مکان ملاقات و سیر جزئیات مربوط به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه است.

مصادیق عدم شایستگی حضانت فرزند

براساس متن ماده 1173 قانون مدنی و قانون حضانت فرزند در سال 1402 موارد زیر از مصادیق عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی هریک از والدین می باشد:

1. اعتیاد زیان آور به الکل، مواد مخدر و قمار.
2. اشتهار به فساد اخلاق و فحشاء.
3. ابتلا به بیماریهای روانی با تشخیص پزشکی قانونی.
4. سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود در مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء، تکدی گری و قاچاق.
5. تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف.

قابل ذکر است که متن این ماده در فرض طلاق زوجین نیز حاکم و اجرا می گردد و همچنین در رابطه با شرایط ملاقات فرزند بعد از طلاق حتی اگر پدر یا مادر فاسد نیز باشند باز هم حق دارند فرزند خود را ملاقات کنند.

حضانت فرزند بعد از طلاق

بر اساس ماده 1169 قانون حضانت فرزند در سال 1400 حضانت فرزند بعد از طلاق تا سن 7 سالگی اگر منع قانونی نداشته باشد با مادر است و اولویت دارد و بعد از آن در صورت اختلاف حضانت و نگهداری طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می باشد.

شرایط ملاقات فرزند بعد از طلاق

با توجه به ماده قانون بالا هر یک از والدین در زمان های توافق شده و مشخص حق ملاقات با فرزند خود بعد از طلاق را دارند . چنانچه پدر یا مادر فاسد هم باشند همچنان می توانند کودک خود را ملاقات نمایند و کسی نمی تواند مانع از این دیدار گردد. اصولا پدر و مادر در مورد شرایط ملاقات فرزند بعد از طلاق با یکدیگر توافق می کنند که بعد از طلاق نیز بر اساس همان توافقات ملاقات فرزند صورت می گیرد. اما در صورتی که توافق صورت نگیرد دادگاه بر طبق قانون و صلاحیت طرفین حضانت را به یکی از آنان و زمان ملاقات و فواصل طرف دیگر را مشخص می نماید.

چنانچه  حضانت فرزند با پدر باشد بعد از طلاق نیز می توان طبق توافق حضانت را به مادر انتقال داد.

انتقال حضانت فرزند به مادر

در صورتی که حضانت فرزند با پدر باشد مادر خواهد توانست طبق توافق با پدر حضانت را بر عهده گرفته و انتقال حضانت فرزند به مادر صورت گیرد اما چنانچه پدر دارای اعتیاد به مواد مخدر، ارتکاب جرم، انحطاط اخلاقی، ابتلا به بیماری های مسری، محکومیت به حبس و … گردد مادر می تواند با اثبات این موارد به دادگاه حضانت فرزند را بر عهده گیرد.

ممانعت از ملاقات با طفل

چنانچه پس از جدایی احدی از والدین که حضانت فرزند را بر عهده دارد مانع از ملاقات فرزند با طرف مقابل شود می توان به عنوان ممانعت از حق و ممانعت از ملاقات با طفل از ایشان شکایت نمود. این عمل جدا از این که عملی غیر قانونی است عمل غیر انسانی نیز تلقی می گردد چرا که این مورد می تواند ضربات جبران ناپذیری را بر روح و روان کودک بر جای بگذارد.

جابجایی محل سکونت والدی که حضانت را بر عهده دارد

در صورتی که حضانت فرزند با هر یک از طرفین پدر یا مادر باشد ایشان حق جابجایی محل سکونت خود را از شهری به شهر دیگر ندارد زیرا این امر باعث دشواری ملاقات برای طرف دیگر خواهد بود . بر اساس قانون در صورت بروز این اتفاق می توان از ایشان شکایت نمود.

هرگاه دادگاه تشخیص دهد توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل برخلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند و یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذی‌حق شود، می‌تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش‌بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.

ماده 40 قانون حمایت از خانواده

مطابق با ماده 40 قانون حمایت خانواده هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای آن شود یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذی نفع و به دستور دادگاه صادرکننده رای نخستین تا زمان اجرای حکم بازداشت می شود.

گروه حقوقی ایرانلا

ضمن آرزوی پایداری و تداوم بنیان خانواده در کشور عزیزمان ،چنانچه در رابطه با مسائلی همچون :شرایط ملاقات فرزند بعد از طلاق ،انتقال حضانت فرزند به مادر،درخواست تعدیل نفقه فرزند ،مهریه ،قانون حضانت فرزند در سال 1400، طلاق توافقی و یا انتخاب داور برای طلاق و…. دیگر موضوعات حقوقی به کمک و راهنمایی نیاز داشتید گروه حقوقی ایرانلا با گردآوری گروهی از باتجربه ترین و خبره ترین وکلا از سراسر ایران در خدمت شماست . همواره می توانید از طریق تماس با ما درخواست مشاوره تلفنی با مشاورین حقوقی مجموعه را داشته باشید .